نشانه های اوتیسم چیست؟

 

اختلال اوتیسم در افراد مختلف، متغیر است. این اختلال نوعی ناتوانی قابل پیشرفت است که می تواند بر برقراری ارتباط، رفتار و یا تعامل فرد بیمار با دیگران تاثیر بگذارد. دلیل واحدی برای این بیماری وجود ندارد و علائم آن می تواند خیلی ضعیف و یا خیلی شدید باشند.

ممکن است علائم این اختلال در برخی کودکان زیر یک سال نیز نمایان شود. بنظر می رسد برخی کودکان نیز طی ماه ها و یا سال های اولیه تولدشان رشد عادی داشته باشند و پس از گذشت چند ماه و یا چند سال علائم مربوطه را از خود نشان دهند.

اما تقریبا نیمی از والدین کودکان مبتلا به ASD اظهار کرده اند که نشانه های این اختلال در سن 12 ماهگی فرزندشان پدیدار شده است. تقریبا بین 90 – 80 درصد والدین اعلام کرده اند که کودکشان در سن دو سالگی این علائم را از خود بروز داده است. کودکان اوتیسمی این علائم را در طول مدت زندگی شان با خود بهمراه دارند لیکن هر چه بزرگتر می شوند، امکان بهبودشان بیشتر است.

طیف اوتیسم بسیار گسترده است. ممکن است بعضی کودکان علائم قابل توجهی داشته باشند. در مقایسه با افرادی که در این طیف قرار ندارند موضوع مشترک، تفاوت در مهارت های اجتماعی، برقراری ارتباط و الگو های رفتاری شان است.

 

8 نشانه بارز کودکان اوتیسمی در زمینه مهارت های اجتماعی

کودک مبتلا به ASD به سختی با دیگران تعامل برقرار می کند. ناتوانی در مهارت های اجتماعی، یکی از رایج ترین نشانه های این اختلال است. ممکن است کودک بخواهد با شخصی ارتباط نزدیکی برقرار کند ولی روش آن را بلد نباشد.

اگر کودک شما در این طیف قرار دارد، ممکن است وقتی به سن 10 – 8 ماهگی برسد برخی علائم ناشی از ضعف در مهارت های اجتماعی از خود نشان دهد که در اینجا بدان اشاره می کنیم:

• در اولین جشن تولد خود، وقتی شخصی نامش را صدا می زند نمی تواند عکس العملی از خود نشان دهد.
• با انجام کارهایی همچون بازی با دیگران، به اشتراک گذاشتن وسائل و یا صحبت با آن ها سرگرم نمی شود.
• ترجیح می دهد تنها باشد.
• از تماس فیزیکی با دیگران خودداری می کند و یا آن را پس می زند.
• تماس دیداری برقرار نمی کند.
• وقتی ناراحت و یا مضطرب است، تمایل ندارد کسی دلداری اش دهد.
• نسبت به احساسات خود و یا دیگران درکی ندارد.
• دستانش را برای بغل کردن و یا همراهی حین پیاده روی، باز نمی کند.

7 نشانه بارز کودکان اوتیسمی در زمینه برقراری ارتباط با دیگران

تقریبا 40 درصد کودکان اوتیسمی اصلا حرف نمی زنند. بین 30 – 25 درصد کودکان طی دوران نوزادی برخی مهارت های زبانی را فرا می گیرند و بعدا آن را از دست می دهند. برخی کودکان مبتلا به ASD نیز دیرتر به حرف می افتند.

اکثر این کودکان در برقراری ارتباط با دیگران مشکلاتی دارند که در اینجا به برخی از آن ها اشاره می کنیم:

• تاخیر در فراگیری مهارت های زبانی (تاخیر در به حرف افتادن کودک)
• صدای صاف، صدای روباتی و یا صدایی مانند یک خواننده دارند.
• اکولالیا (یک عبارت را چندین بار تکرار می کنند.)
• در ادای ضمایر مشکل دارند (بعنوان مثال به جای این که بگویند “من”، می گویند “تو”)
• از حرکات و یا اشارات متداول اصلا استفاده نمی کنند و یا بندرت استفاده می کنند (نشان دادن با انگشت و یا تکان دادن دست)، و نسبت به این حرکات عکس العملی از خود نشان نمی دهند.
• حین گفتگو یا پاسخ به سوالات، قادر نیستند روی یک موضوع تمرکز کنند.
• قادر به تشخیص طعنه و کنایه و یا شوخی نیستند.

 

 

11 نشانه بارز کودکان اوتیسمی در زمینه الگو های رفتاری

کودکان اوتیسمی به شیوه ای رفتار می کنند که غیر عادی بنظر می رسد و یا علائقی دارند که معمولی نیستند. در زیر به برخی از این موارد اشاره می کنیم:

• حرکات و رفتار های تکراری از خود نشان می دهند مثلا تکان دادن دست ها به بالا و پایین (بال بال زدن)، حرکات نوسانی به اطراف، بالا و پایین پریدن و یا چرخیدن دور خود.
• گام های ثابت بر می دارند و هایپر و پر انرژی هستند.
• دل بستگی زیادی به برخی فعالیت ها و وسایل دارند.
• امور روزمره و یا مراسم خاص (و زمانی که کار روزمره ای هر چند کم، دچار تغییر می شود، ناراحت می شوند)
• حساسیت زیادی به لمس شدن، نور و صدا دارند.
• در بازی های “اعتماد بنفسی” شرکت نکرده و یا رفتار دیگران را تقلید نمی کنند.
• در غذا خوردن ایرادگیر هستند.
• با دیگران هماهنگ نمی شوند و دست و پا گیر هستند.
• بدون فکر و از روی دلبخواه کار می کنند.
• با خود و دیگران رفتاری خشونت آمیز دارند.
• کم توجه هستند.

 

علائم و نشانه های قابل تشخیص اولیه

هر چه درمان اختلال اوتیسم زودتر شروع شود، احتمال موثر بودن آن بیشتر است. به همین دلیل است که آشنایی با چگونگی شناسایی علائم و نشانه های اوتیسم، امری مهم و حیاتی بشمار می رود.

درصورتی که شاخص های پیشرفتی خاصی در رفتار و حرکات کودکان دیده نشد و یا کودکتان این شاخص ها را کسب نمود ولی پس از گذشت مدتی آن ها را از دست داد، به متخصص اطفال و یا پزشک کودکتان مراجعه نمایید. برخی از این شاخص ها عبارتند از:

• در سن 6 ماهگی لبخند می زند.
• در سن 9 ماهگی صدا ها و یا حرکات صورت را تقلید می کند.
• در سن 12 ماهگی حروف و یا کلمات را به آرامی ادا می کند.
• در سن 14 ماهگی با دست خود حرکاتی انجام می دهد. (اشاره می کند و یا دست تکان می دهد)
• در سن 16 ماهگی کلمات تکی را ادا می کند و در سن 24 ماهگی، برای صحبت کردن از عبارات دو کلمه ای و یا بیشتر استفاده می کند.
• در سن 18 ماهگی در بازی های “اعتماد بنفسی” شرکت می کند.

 

 

تاثیر واکسیناسیون در بروز اوتیسم

نتیجه این تحقیق کاملا مشخص است: واکسیناسیون منجر به بروز اوتیسم در کودکان نمی شود. بیش از ده ها مطالعه و بررسی در این زمینه صورت گرفته که هیچ کدام به چنین نتیجه ای نرسیده است.

بحث درباره واکسن MMR

در سال 1998 محققین انگلیسی مقاله ای را در زمینه “تاثیر واکسن MMR در ابتلا به اوتیسم” چاپ نمودند که منجر به شروع این مباحثه شد. این بررسی تنها روی 12 کودک صورت گرفت لیکن عمومیت زیادی پیدا کرد. در همین مدت، تعداد کودکانی که به اختلال اوتیسم مبتلا شده بوند، افزایش پیدا کرده بود.

دستاوردهای این مقاله منجر به تشویق و هدایت سایر پزشکان شد تا بررسی های خود را در زمینه ارتباط میان “اوتیسم” و “واکسن MMR” انجام دهند. در این زمنیه حداقل 12 مطالعه انجام گرفت؛ که هیچ کدام شواهدی مبتنی بر اینکه “واکسن علت بروز اوتیسم است”، ارائه ندادند.

بحث درباره ماده تیمروسل Thimerosal

یک سال پس از انتشار مقاله انگلیسی، ترس درباره احتمال ابتلا به اوتیسم بواسطه واکسن MMR، به ماده ای که در برخی واکسن های کودکان استفاده می شد، انتقال پیدا کرد. این ماده تیمروسل نام داشت و حاوی جیوه بود. جیوه فلزی است که استفاده زیاد آن برای مغز و کلیه انسان مضر است. پزشکان در فرمول واکسن از تیمروسل جهت جلوگیری از رشد باکتری و قارچ ها استفاده می کنند.

هیچ گونه شواهدی وجود نداشت که مشخص کند استفاده حجم ناچیزی از این ماده در داروها باعث آسیب به بدن می شود. طی مباحثه صورت گرفته میان آکادمی متخصصین اطفال امریکا و مرکز سلامت عمومی امریکا در سال 2001، دیگر از این ماده در ترکیبات واکسن کودکان استفاده نشد.

 

وضعیت سایر واکسن های ترکیبی به چه صورت است؟

محققین درباره تمامی واکسن هایی که کودکان زیر 2 سال می بایست دریافت کرده و بگونه ای منجر به اختلال اوتیسم می شوند نیز بررسی هایی انجام داده اند. کودکان طی 15 ماه اول زندگیشان 25 بار واکسن می زنند. برخی افراد فکر می کنند که دریافت این تعداد واکسن در ماه های اولیه زندگی ممکن است منجر به پیشرفت اوتیسم در کودکان شود و نسبت به این موضوع هراس دارند.

در این زمینه، کودکانی که طبق زمان بندی جدول رشد کودک واکسن دریافت کرده بودند با کودکانی که دیرتر واکسن زده و یا اصلا نزده بوند، تحت آزمایش و قیاس قرار گرفتند؛ نتیجه بدست آمده این گونه بود: در زمینه رشد اختلال اوتیسم هیچ گونه تفاوتی در دو گروه دیده نشد.

 

محقق و مترجم: عطیه فضلی

منابع:

https://www.webmd.com/brain/autism/do-vaccines-cause-autism#2

https://www.webmd.com/brain/autism/do-vaccines-cause-autism#1

https://www.webmd.com/brain/autism/do-vaccines-cause-autism#

https://www.webmd.com/brain/autism/symptoms-of-autism#1

https://www.webmd.com/brain/autism/symptoms-of-autism#